Bir eğitim biter. Sertifika maili gelir. Son ders kaydı kapanır.

Ve sonra o tanıdık his ortaya çıkar:

“Tamam… şimdi ne olacak?”

 

Bu boşluk sandığın kadar kişisel değil. Hatta çoğu zaman başarısızlıkla da ilgisi yok. Aksine, bir şey öğrendikten sonra yönünü kaybetme hâli. Bu yazı tam olarak o an için.

 

Önce şunu kabul edelim: bu boşluk normal

Eğitim süresince her şey nettir.

Ders saatleri vardır, yapılacaklar bellidir, bir hedef çizilidir. Eğitim bittiğinde ise bu yapı aniden ortadan kalkar. Beyin şunu yaşar:

“Ben ilerliyordum ama şimdi nereye?”

Bu bir duraksama, geriye düşüş değil. Geçiş anıdır.

 

En büyük hata: “Tamamlandım” zannetmek

Birçok kişi eğitimin sonunda şunu düşünür:

“Artık öğrendim, sıra işte.”

Ama gerçek şu: Eğitim bitiş çizgisi değil, başlangıç çizgisidir.

O noktada hâlâ ham olman çok normaldir. Asıl soru şudur:

Ben öğrendiklerimi nereye temas ettireceğim?

 

Boşluğu aşmanın ilk adımı: küçük ve somut hedefler

“İş bulacağım” çok büyük ve soyut bir hedeftir.

Onun yerine şunlar daha işe yarar:

• Küçük bir proje yapmak

• Öğrendiğin bir konuyu sadeleştirip anlatmak

• Bir örnek üzerinden deneme yapmak

• Eksik kaldığını hissettiğin tek bir başlığı seçmek

Hareket, motivasyonu doğurur. Tersi pek çalışmaz.

 

Yalnız ilerlemeye çalışmak boşluğu büyütür

Eğitimden sonra en zor şeylerden biri şudur:

Artık kimse sana “şunu yap” demez.

İşte bu noktada topluluklar devreye girer.

 

Birlikte öğrenilen bir sürecin ardından, birlikte üretmeye devam etmek boşluğu ciddi şekilde küçültür.

Bu yüzden Yobodobo eğitimi biten biri için “tamamladın, güle güle” demek yerine; süreci devam eden bir yolculuk olarak ele alır. Proje, rehberlik, topluluk ve yön duygusu tam olarak bu geçiş anı için vardır.

 

Kendine sorman gereken doğru sorular

“Ne yapacağım?” yerine şunları sor:

• Öğrendiğim hangi konu beni gerçekten heyecanlandırdı?

• Hangi noktada zorlandım ve neden?

• Bir ay boyunca tek bir şeye odaklansam bu ne olurdu?

• Tek başıma değil, kimlerle ilerleyebilirim?

Bu sorular cevap üretmez gibi görünür ama yön üretir. Ve yön, motivasyondan daha değerlidir.

 

Şunu unutma

Boşluk, başarısızlık değildir.

Boşluk, yön arama hâlidir.

O anı bastırmaya çalışmak yerine, doğru şekilde doldurmak gerekir. Küçük adımlarla, gerçekçi beklentilerle ve mümkünse yalnız kalmadan.

Eğitimden sonra gelen “şimdi ne olacak?” sorusu, doğru ele alındığında korkutucu değil; dönüştürücü bir sorudur.

Ve o soruya verilen cevap, çoğu zaman bir sonraki büyük adımı belirler.